Van de Wet van Aantrekking naar Jezus - deel 4

In het vorige deel heb ik een poging gedaan om te beschrijven hoe mijn wereldbeeld langzaam veranderde. Ik had jarenlang onbewust een redelijk feministisch gekleurde bril op gehad, waardoor ik echt geloofde dat de wereld toe was aan meer vrouwelijke waarden. "The Return of the Feminine" is een van de vlaggen waarmee binnen de New Age triomfantelijk gezwaaid wordt. Wat ik door diezelfde bril niet kon zien, was dat het patriarchaat een construct is dat van vrouwen boze slachtoffers maakt, die vanuit een soort gerechtvaardigde boosheid mannen ontmannen. Mannelijkheid is nog nooit zo onderdrukt geweest als vandaag de dag en het brengt ons meer schade toe dan we beseffen. 

Waarschuwing: Als je bij de vorige delen emotioneel ernstig ontregeld werd, raad ik je aan om het hier bij te laten en God te vragen om je de waarheid op een andere manier te laten zien. Hij kent ook jouw hart en weet wat het beste voor jou is.

WEG MET HET PATRIARCHAAT

Door de crisistijd gingen bij velen de ogen open. Steeds meer mensen zagen hoe verdeel- en heers tactieken ingezet werden om de bevolking tegen elkaar op te zetten. Het duidelijkst waren de 'wappies' tegen de 'schapen', zwart tegen wit en klimaatactivisten tegen de rest. Door de urenlange interviews die ik met Andrew Tate en Jordan Peterson bekeek, begon ik in te zien dat er nog een veel grotere verdeling was ontstaan. Namelijk die van vrouwen en mannen tegen elkaar. 

Mannen, en niet de 1% elite, werden gezien als de vertegenwoordigers van het kwade onderdrukkende 'patriarchaat'. Dat mannen vaker in een sociaal isolement zitten, een hoger zelfm00rd percentage hebben en hun kinderen vaker verliezen bij een echtscheiding, wordt nauwelijks erkend als een probleem. Dat al onze huizen, wegenbouw, riolering, auto's en alles dat zwaar werk vereist, door diezelfde mannen gedaan wordt, krijgt nauwelijks de waardering die het verdient. 

Dit alles kan heel lastig te zien zijn als je nog steeds diep gelooft dat mannen gevaarlijk, egoïstisch en bijna allemaal narcisten zijn. Dan geloof je namelijk ook dat de oplossing voor een betere wereld is dat mannen vooral meer in contact met hun emoties moeten zijn. Mannen moeten meer contempleren, meer voelen, verzachten en meer vertragen. Ik was helemaal voor, want ik dacht dat gebrek aan deze kwaliteiten ervoor zorgde dat mannen verschrikkelijke dingen deden; vreemdgaan, aanranden, verkrachten, geweld, moord, etc.

Wat ik door die bril ook niet kon zien was dat deze vrouwen van mannen daders maakten en van zichzelf slachtoffers. Een tijd lang vond ik het normaal om berichten te zien circuleren waarin vrouwen bijvoorbeeld een "god-damn Warrior" eisten. Een hele lijst volgde dan waarin wel eens heel duidelijk werd uitgelegd aan welke eisen je moest voldoen om die "goddamn Warrior" te zijn. Dat begon enkele jaren geleden al te schuren. Ineens stelde ik me voor dat mannen met dezelfde eisende toon zo'n bericht over wat ze in een "goddamn Goddess" eisten voordat ze haar als vrouw waardig zouden beschouwen... Het vrouwelijke slachtofferschap begon tekenen van daderschap te vertonen en ik vond het allesbehalve fraai. Het leek wel mannenhaat, maar dan verhuld met glitters en hartjes.

WAT IS EEN VROUW?

In dezelfde tijd dat ik mijn feministisch gekleurde bril afzette, werd mijn aandacht ook getrokken naar de VS en de 'genderwar' die daar gaande is. Door de documentaire "What is a Woman" van Matt Walsh werd me duidelijk dat er een hele lobby gaande is die er baat bij heeft dat niet alleen mannen en vrouwen tegen elkaar uitgespeeld worden, maar ook dat mensen die in God en de schepping geloven monddood gemaakt moeten worden. Iedereen die beweert dat er twee geslachten bestaan, wordt beschouwd als een gevaarlijke, hatelijke dinosaurus wiens alle rechten ontnomen zouden moeten worden. Ik vond het mega interessant en begreep maar niet waarom ik steeds tot deze onderwerpen werd aangetrokken.

Omdat zowel Andrew, Jordan, als Matt veelvuldig naar God verwezen, werd mijn eigen contact met God ook weer levendiger.

Dat contact was ook hard nodig, want de 'alles is liefde'-sluier die ik had opgehad, begon akelig dun te worden en ik zag steeds meer hoe demonisch deze wereld eigenlijk is. Als je niet weet waar ik het over heb, moet je vooral eens kijken naar de muziekindustrie. Daar kun je zien hoe artiesten redelijk onschuldig ogend en zingend aan hun carrière beginnen, om vervolgens duivel-aanbiddende beelden, liederen en performances te geven. Ook kun je daar goed zien hoe de vervaging tussen wat mannelijk is en wat vrouwelijk is, hevig gepropageerd wordt. Misschien denk je als volwassene: "So? Die idioterie is niet aan mij besteed", maar het gaat om de kinderen, de volgende generatie.

BALANS

Persoonlijk ging het in die periode overigens goed met me. Ik zat nog steeds in het proces van actieve overgave en was ook trots op mezelf hoe ik het deed. Gelukkig had ik lieve mensen in mijn leven waar ik regelmatig mee samenkwam, en dat voedde me enorm. Inmiddels was de hack van mijn Facebook-account opgelost (zie deel 1) en kon ik leven van de advertenties. Hallelujah.

De ontrafeling ging verder, en ik bleef me verdiepen in de psychologie van mannen en vrouwen, en het werd steeds duidelijker hoe we tegen elkaar uitgespeeld worden. Als ik nu terugkijk op dit hele proces, kan ik zien hoe God me steeds voorbereidde op het volgende stukje informatie om te verwerken. Hij is echt briljant! Praise God.

EX-SATANISTISCHE PRIESTER

Na maanden diep in deze materie te zijn gedoken, kreeg ik een hele moeilijke pil te slikken. Een lieve vriendin, wiens ontdekkingstocht raakvlakken met de mijne had, introduceerde Mark Passio in mijn leven.

Deze man is een ex-satanistische priester die uitlegt hoezeer de New Age op satanisme lijkt en hoe beiden bedoeld zijn om ons af te scheiden van God. Het satanisme is gestoeld op de uiterst 'mannelijke' principes en de New Age is gestoeld op uiterst 'vrouwelijke' principes. Vergelijkbaar met kapitalisme versus communisme. Bij de een staat het 'ik' centraal en moet alles wijken voor het eigen belang, en bij de ander staat 'de gemeenschap' centraal en moet alle eigenheid opgeofferd worden voor het belang van de gemeenschap. Uiterst mannelijke energie tegenover uiterst vrouwelijke energie. Lang geloofde ik dat de vrouwelijke energie de oplossing was voor het kwaad in de wereld, maar dat beeld brak hij vakkundig verder af. 

Hij legde haarfijn uit hoe de New Age een fuik was met de bedoeling om mensen die beperkt of zelfs getraumatiseerd waren door eender welke religie, in te vangen. Ook hij noemde de opkomst van het - mede door Rockefellers gefinancierde- feministische beweging rond dezelfde tijd als de New Age, en ik zag de verbanden ineens kristalhelder. 

SOLIPSISME

Op een gegeven moment legde hij iets uit waardoor ik een tijd lang het noorden kwijt was. Een van de dingen die ik door de Wet van de Aantrekking en de New Age was gaan geloven, is dat de buitenwereld slechts een 'projectie' van mijn binnenwereld is. Binnen de non-dualiteit wordt dit veel gepredikt; jij bent als het ware de projector en de buitenwereld is slechts een afspiegeling van die projectie. Dit is ook waarom zoveel New Agers naar binnen keren om zichzelf te 'fixen' als er iets in de buitenwereld niet lekker loopt.

Er bleek een naam voor te zijn: Solipsisme. Dit komt voor in zowel het satanisme als in de New Age. En dit is dus een filosofische stellingname of theorie die stelt dat het eigen bewustzijn het enige is dat met zekerheid bekend kan zijn. De rest zou een projectie van jouzelf zijn als creator van je eigen wereld. En ieder ander komt jou iets leren, laten zien en ervaren. Hoe dan ook; jij bent het eeuwige middelpunt. Niet God, maar jijzelf...

Het was alsof ik een kreupele was wiens loopstok hardhandig afgenomen werd. Zes weken lang voelde ik me voor het eerst sinds lange tijd weer ongemakkelijk in het leven; alles waar ik in meer of mindere mate in geloofd had, werd gereduceerd tot één grote misleiding. Het is dan ook precies die ervaring waardoor ik de heftige reacties op mijn schrijven begrijp. Ik was boos op Mark Passio en wilde hem afdoen als onbetrouwbaar, maar alles in me riep dat dat wel heel makkelijk zou zijn. Bovendien had hij teveel barsten geslagen in het toch al wankelende wereld- en zelfbeeld.

Gelukkig had God een plan dat ik in de chaos nog niet kon overzien. In het volgende deel zal ik beschrijven hoe Hij de inzichten van een Joodse rabbi gebruikte om me een nieuwe bril te geven.

Liefs,